Będąc małym chłopcem dostawałem ciarek otrzymując pieczątkę w paszporcie przy przekraczaniu granicy Słowacji. Było to naprawdę dawno. Dzisiaj mam dwa metry i jestem jedenasty dzień we Francji na Euro 2016. Nie na szparagach czy truskawkach. 1700 km i dotarłem do Paryża. Na następny dzień czułem się jakbym szedł na pieszo.

W sumie całą rundę siedziałem na ławce rezerwowych to do Paryza mógłbym się przejść. Koniec!

To jest impreza mojego życia, mimo że mnie nie powołano i nie ma tu miejsca na marudzenie. Pierwszego dnia zrobiłem tyle kilometrów po Paryżu, że nawet N'Golo Kante z Leicester przez cały sezon tyle nie przebiegł. Człowiek całe życie siedzi w Ząbkach albo Chojnicach, to później wariuje jak zobaczy Paryż.

Co się rzuca w oczy? Mam nadzieję, że się dziewczyna nie pogniewa: piękne kobiety. Nie wiem dokładnie, ile udanych zagrań miał Dimitri Payet w meczu otwarcia z Rumunią, ale przynajmniej tyle razy chciałem się oświadczyć. Kilka Francuzek się uśmiechało, ale co ja mogę, skoro po francusku potrafię tylko Paris i Benzema. A z drugiej strony, na każdą miniętą kobietę na ulicy spotykam kilku policjantów. Mam wrażenie, że jestem na planie Rambo. Oni są tak uzbrojeni, że nawet ten Rambo by sobie z nimi nie poradził. Brakuje tylko, żeby czołgami jeździli.

Z drugiej strony, wrażenia artystyczne nie zawsze przynoszą oczekiwane skutki. Francję przemierzam z czterema cwaniakami. Wjeżdżamy na zamknięte ulice pokazując jakąś starą legitymację dziennikarską i mikrofon. Daję 100 euro, a kobietom dodatkowo kolację ze mną, że wjechałbym na nie również pokazując bilet miesięczny z Krakowa. Mam go jeszcze po pobycie w Cracovii. 

Na stadionie w Nicei pojawiłem się ze statywem do kamery GoPro, który zabrali mi przy wejściu na Stade de France. Mógłbym tym zabić albo chociaż porządnie zranić? Oczywiście. Gdybym nie spał zawsze na fizyce i chemii, to i bombę udałoby mi się wnieść. Na szczęście jedyne bomby preferowane przeze mnie to te transferowe z moim nazwiskiem:)

***

Trzypasmowa ulica w centrum Paryża. Czerwone światło, korki. Do auta podbiegają trzy kobiety z atrybutami do mycia szyb, dziecko i mężczyzna większy od jezdni. Mimo naszego sprzeciwu rozpoczynają swoje zajęcie, a następnie, gdy nie chcesz im zapłacić, przymierzają się do wyrywania lusterek i wycieraczek. Nie odjedziesz, bo przed maską stoi dziecko. Na chamstwo staram się zawsze odpowiadać kulturą, ale w tej sytuacji najchętniej wziąłbym bejsbola i wkomponował tę patologię w ulicę. Warto się jednak opanować, bo kilkanaście metrów dalej stoją posiłki w razie konfliktu. Mniejszości narodowe...

Paryż w najbliższym czasie stanie się drugą Afryką otoczoną wojną domową. Myślałem, że tylko po zakupach w walucie euro zaczynasz doceniać, że żyjesz w Polsce. Okazuje się, że nie.

***

Mimo wszystko najdziwniejsze jest co innego. Zmierzając właśnie do Marsylii, nie jadę na mecz reprezentacji Polski, którego stawką jest honor. Jesteśmy jedną noga w ćwierćfinale.

Brawo!

Jest natomiast jedna rzecz, którą bym zmienił podczas meczów Polaków. Doping! PZPN powinien namówić np. Starucha z Legii, który mając taką liczbę gardeł na każdym meczu Polski wiedziałby jak je wykorzystać.

Węgrzy na meczu z Islandią pokazali jak to się robi, przynajmniej w kwestii dopingu. Wychowałem się na trybunach bydgoskiego Zawiszy, więc wiem, z czym to się je.

Z mojej strony apel o nie oszczędzanie się na trybunach podczas meczu z Ukrainą. Dziennikarz sportowy Piotr Chołdrych pokazał jak to się robi w metrze wypełnionym Polakami. Podobno tak się spodobało kolejarzom, że chcieli zawiesić protest:) 

Na dzisiaj wystarczy, ponieważ zaczynam już mdleć od jazdy w trójkę na tylnym siedzeniu...