Autor zdjęcia: Youtube / Łączy Nas Piłka
Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził… Oceny od 2x45 po demolce z Hiszpanią
No cóż, fajna była ta nasza przygoda na Euro U-21. Szkoda, że taka krótka. Dwa pierwsze mecze zrobiły dużą nadzieję, że nie pożegnamy się z turniejem już po trzech spotkaniach. Dziś jednak Hiszpanie zrobili naszym gorącym głowom ice bucket challenge, pokazując miejsce w szeregu. Pięć goli w plecy... Różnica jakości była ogromna, a ostatecznie u Biało-Czerwonych zobaczyliśmy raczej więcej strachu niż respektu i pewności siebie. Mało komu da się po tym meczu wystawić pozytywną notę. Noty tradycyjnie w skali 1-6 (wyjściowa 2,5)
Kamil Grabara (3) – W zasadzie jedyny, który zasłużył na coś powyżej „wyjściówki”. Gdyby nie on, byłoby dzisiaj z 0:8, wszak miał parę interwencji ratujących nam tyłek w wyjątkowo groźnych okazjach. Finalnie natomiast dajemy mu tylko trójkę, ponieważ przy jednym z trafień też nie ustrzegł się błędu – Ceballos złapał go na wykroku, ładując z wolnego na 0:4. No ale to i tak nic przy tym, co wyprawiali jego koledzy z pola.
Krystian Bielik (1,5) – Gdzieś zgubił wszystko to, czym imponował w poprzednich meczach. Ani mądrości w ustawianiu nie miał, ani zadziornością się nie wyróżniał… Ot, jeden ze statystów. Zaliczył jeden dość fartowny blok (13. minuta), który pewnie zakończyłby się bramką. Natomiast z najgorszych sytuacji trzeba wymienić akcję, gdy Oyarzabal urwał mu się spod krycia i władował sztukę na 2:0. Dostaje mały plusik za strzał z końcówki po rożnym, aczkolwiek to trochę desperackie szukanie pocieszenia...
Mateusz Wieteska (1) – Obraz nędzy i rozpaczy. Co z tego, że może i parę pojedynków wygrał. Co z tego, że parę razy przyzwoicie się ustawił. Ale przy większości z goli totalnie nie kontrolował co się dzieje w polu karnym, podobnie jak Bielik. Do tego nie radził sobie w wyprowadzaniu piłki, po próbach jego odważniejszych podań albo przerzutach notowaliśmy sporo strat. Co też wynikało z bierności jego kolegów, ale o tym zaraz. Generalnie jednak Hiszpanie mocno nim bujali – pamiętacie jak pięknie pojechał na tyłu wzięty na zamach? – i spuentował kiepski występ oglądaniem jak Hiszpanie strzelają nam piątą sztukę. Katastrofa.
Kamil Pestka (1) – W ofensywie go nie było… Jak praktycznie nikogo, ale to żadna okoliczność łagodząca. Za to zapieprzającymi po jego stronie Olmo i Aguirregabirią nie radził sobie w ogóle. Wjeżdżali tamtędy jakby wcześniej wybudowali tam sobie autostradę. No i co, skończyło się przyjęciem całej palety błędów, łącznie z założoną siatą. To chyba najlepsza definicja jego dzisiejszej bezradności.
Robert Gumny (1,5) – Niby nic konkretnego nie zawalił, jednakże przesadą byłoby powiedzenie, że stanowił dziś wartość dodaną. W najlepszym przypadku zapominaliśmy o jego istnieniu, co nie świadczy za dobrze o jego występie. Generalnie chłopak nie kontrolował tego co działo się w jego strefie, a kiedy Hiszpanie brali się za akcję oskrzydlającą z jego strony, przeważnie gubił krycie. Może to choroba sprawiła, iż prawie go dzisiaj „nie było”? W sumie, co za różnica, liczy się efekt.
Karol Fila (1,5) – Kolejne dziecko we mgle, które podobnie będzie długo odkręcało się po wielu akcjach przeciwników. Do tego mocno dał ciała przy akcji na 0:3, bo podobnie do Żurkowskiego oraz Dziczka zaledwie podziwiał biegnącego Fabiana Ruiza. Coś na obronę kiepskiego występu? Hmm, nie grał dziś na swojej niedawno ustalonej pozycji (prawa obrona) pozycji, lecz w środku pola. Nie zmienia to jednak faktu, iż zwyczajnie nie nadążał za oponentami. Ci na luzie kończyli mnóstwo akcji „w drugie tempo”, a to właśnie takie futbolówki powinien był zgarniać zawodnik Lechii. No ale nie zgarniał, więc zwyczajnie nie ma go za co pochwalić.
Szymon Żurkowski (1) – Zwykle chwalimy go za pozytywny wymiar jego ADHD, ale dzisiaj „Zupa” wyglądał, jakby wypił cysternę melisy. Jakiś taki apatyczny, wiecznie spóźniony, szczególnie w chwili, kiedy trzeba było kogoś zaasekurować. Dobre przykłady to akcje bramkowe Hiszpanów na 2:0 i 3:0. W pierwszym przypadku podbiegał do Ceballosa na zaciągniętym ręcznym. W drugiej tylko patrzył na idącego na obieg Fabiana Ruiza. To już by było lepiej, gdyby zaryzykował wślizgiem i dał się zrobić „na raz”.
Patryk Dziczek (1) – W zasadzie dałoby się przekopiować opis od Żurkowskiego. Obaj nie wczuli się dziś w role piłkarzy, bardziej celnym określeniem byłoby powiedzenie „kibice z najlepszymi miejscami na stadionie”. No i jak tam się podobał występ Hiszpanów? Fajnie klepią, co? Oj, brakowało dziś tego Dziczka z Piasta, który nawet po własnych stratach naprawiał błędy agresywnym odbiorem lub upierdliwym pressingiem. Dziś nie pokazał żadnego ze swych atutów.
Sebastian Szymański (1,5) – Jeśli już stawialiśmy sobie przy nim jakieś plusy w meczowych notatkach, to raczej za akcje defensywne. Czyli świat właśnie stanął na głowie. Parę razy desperacko próbował przyspieszyć akcję, lecz albo był szybko sprowadzany do ziemi i tracił piłkę, albo próbował podać gdzieś do przodu i… tracił piłkę. O przewadze fizycznej nad nim nawet szkoda pisać, rywale go przestawiali.
Konrad Michalak (2) – Miał taką jedną akcję w początkowej fazie meczu, gdy depnął i pomknął po prawej flance, zostawiając dwóch rywali za plecami. No ale że potem był sam z napastnikiem na kilku rywali, wiadomo jak ta historia się skończyła. Poza tym raz koncertowo schrzanił nieliczną z kontr, fatalnie spowalniając kolegę zbyt lekkim podaniem. Z tyłu zaś przysnął z asekuracją przy golu na 0:1. Może gdyby partnerzy nieco częściej próbowali wykorzystywać jego dynamikę stworzyłby zagrożenie pod bramką przeciwnika jakimś kolejnym wariackim rajdem, jednak w pewnym momencie chyba już naszym zwyczajnie odechciało. Generalnie jednak to Michalak powodował jakiekolwiek zakłopotanie w hiszpańskich szeregach.
Adam Buksa (1,5) – Trudno winić go za to, iż w ogóle nie dostawał podań. Jak już szedł do przodu, to przeważnie leciał we 2 na 5-6 przeciwników. Nic tylko zamknąć oczy, krzyknąć „za ojczyznę” i rozbić się o iberyjski mur, co zresztą się działo. Parę razy fajnie próbował się urwać spod krycia, aczkolwiek Hiszpanie asekurowali się na tyle dobrze, że nie mieliśmy prawa oczekiwać z tego żadnego konkretu. Poza tym trochę się porozpychał, trochę popressował raz na ruski rok… Ogólnie rzecz biorąc był bezradny.
Jakub Piotrowski (1,5) – Wszedł na boisko i tyle żeśmy go w sumie widzieli. Nie wniósł w zasadzie nic, czego nie zaprezentowaliby inni pomocnicy. Czyli był chaotyczny, przestraszony, notował straty i często nie nadążał za przeciwnikami. Miał za to bodaj dwa całkiem obiecujące długie podania, no ale znów – przecież to aż śmiesznie brzmi, żeby komuś za takie rzeczy ocenę wyciągać...
Kamil Świderski (1,5) – Podobna kicha jak u Buksy, wynikająca dosłownie z tych samych aspektów. Zawsze zakładamy, że rezerwowy pojawia się na boisku, by chociaż minimalnie odmienić los meczu, lecz Karol tylko wtopił się w tło.
Przemysław Płacheta bez oceny – Grał najkrócej ze wszystkich, nie miał czasu na rozczarowanie nas pokazanie co potrafi.
